Liederen kunnen heel anders overkomen als je er naar luistert vanuit de context van de advaita vedanta. Zo kan een lied dat gaat over het verlangen om jezelf te zijn, een heel andere dimensie krijgen als je het hoort als een lied over het verlangen naar het grotere Zelf, naar het contact met de Bron. Onlangs kreeg ik het lied Gabriellas sång toegestuurd. Het is een prachtig lied uit de film As it is in heaven… van de Zweedse regisseur Kay Pollack (1938). Op de Oscaruitreiking van 2005 was de film genomineerd voor de beste buitenlandse film. Het lied van Gabriëlla wordt gezongen door Helen Sjöholm; de muziek werd geschreven door Stefan Nilsson. Het lied wordt nog mooier als je er doorheen het verlangen hoort om het Zelf te ontdekken en om te zijn wie je werkelijk bent. Als je je weer verbonden voelt met wie je werkelijk bent en jezelf kunt zijn, lijkt het alsof je in de hemel bent ....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten