Na afloop van een recent verjaardagsfeest van een gezamenlijke vriend, stuurde de Haagse dichter Gerrit Vennema (zie zijn profiel op http://www.dichttalent.nl/) mij een gedicht over de stilte toe. Het gedicht is verschenen in de bundel Als in Arcadië (2009). De bundel is verkrijgbaar in de boekhandel. Laat mij maar eenzaam gaan
Laat mij maar eenzaam gaan
langs paden, waar nog groeit
wat door het mensdom reeds is afgeschreven.
Weg van elk stads bestaan,
al wat niet werk’lijk boeit,
het lauw lawaai waardoor men zich laat leven.
Zwijgend te zwerven onder weidse luchten,
van binnen zingend met de aarde zuchten -
Laat mij maar eenzaam staan,
hier waar de stilte bloeit
en zuiv’re klanken worden vrijgegeven.
© Gerrit Vennema
Geen opmerkingen:
Een reactie posten