28 februari 2010

Zonder woorden

Iemand vroeg eens aan Ramana Maharshi (1879-1950) waarom hij niet wat vaker een lezing gaf over zijn inzichten. Ramana antwoordde: “hoe weet je dat ik dat niet doe? Bestaat een lezing alleen uit het beklimmen van een podium en het houden van een gloedvolle rede tot de aanwezigen? Het gaat in essentie over het overdragen van kennis; dat kan echt alleen gebeuren in stilte. Wat denk je van iemand die luistert naar een lezing van een uur en weggaat zonder zo onder de indruk te zijn dat hij zijn leven verandert? Vergelijk hem eens met een ander die in een heilige tegenwoordigheid verkeert en na enige tijd weggaat met een totaal andere kijk op het leven? Wat is beter: een luide toespraak houden of stil zitten en een innerlijke kracht uitstralen? Nogmaals, waar komt het spreken vandaan? Eerst is er abstracte kennis. Hieruit komt het ego voort, dat op zijn beurt weer aanleiding geeft tot gedachten, en gedachten op hun beurt weer tot het gesproken woord. Dus is het gesproken woord het achter-kleinkind van de originele bron. Als het woord effect heeft, ga dan voor jezelf na hoeveel krachtiger het spreken door middel van stilte zal zijn. Stilte is eeuwig-sprekend”.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten