In het Sanskriet is OHM de heilige klank. Een Sanskriet-deskundige vertelde me eens dat het Sanskriet oorspronkelijk een klankentaal was. Wij kunnen ons nu moeilijk voorstellen hoe zo’n taal klonk, maar mensen begrepen aan de klank wat er bedoeld werd. OHM was de moeder van alle klanken. Klank maken is in eerste instantie niet anders dan je mond open doen (O), een klank laten ontstaan (H) en je mond weer dicht doen (M). Pas in een later stadium is deze klankentaal omgezet in een geschreven symbolentaal. Het symbool voor de klank OHM drukt de diepe, spirituele betekenis van de klank uit. In India maakt men onderscheid tussen vier stadia van bewustzijn. Naast de ons bekende stadia van bewustzijn (waken, slapen en dromen) is er nog een vierde bewustzijnstoestand die turiya wordt genoemd. Turiya wordt wel vertaald als het ‘volmaakt-bewust-zijn’: een bewustzijnstoestand waarin het bewustzijn zich niet vereenzelvigt met wat er in verschijnt. Deze bewustzijnstoestand is bijvoorbeeld aanwezig in de stilte. In de stilte ben je op natuurlijke wijze verbonden met het bestaan. Deze natuurlijke staat van éénzijn wordt bedoeld met turiya.
In het geschreven symbool van de OHM-klank worden de drie bekende bewustzijnstoestanden afgebeeld in de vorm van drie open klankschalen, die met elkaar verbonden zijn. Daarboven staat de klankschaal met de punt in het midden afgebeeld: dat is het symbool van turyia. Door het zingen van OHM komen we in verbinding met wie we werkelijk zijn, met het ‘volmaakt-bewust-zijn’. OHM, shanti, shanti, OHM.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten