“De Stilte draagt de muziek – en ook de woorden. Ze is als de Bron waaruit zowel woorden als muziek kunnen vloeien. Zonder haar was alles een dwaas geraas en gedaas. Zij is de kruik waaruit de wijn kan worden gedronken, het vat waarin hij rijpt. In de Stilte hoort men de Tijd, vermoedt men de Oorsprong - tussen de regels begrijpt men een gedicht.
Alleen het woordeloos luisteren naar de Stilte kan het schouwen van de Oergrond, waar we de Bron mogen vermoeden, mogelijk maken en aldus het stamelen doen verstommen … Voorbij de woorden ligt het Wezenlijke. Ons ‘naamgeven’ verstopt precies datgene wat het zo graag wil benoemen. Dit woordeloos luisteren is geen onbereikbare verre fantasie: integendeel, het ligt, zo vaak wij het maar echt willen, binnen handbereik. In een ogenblik van absolute stilte kun je toegang vinden tot die laag diep in ons binnenste waar Kunst verbonden is met de Bron – en waar de mens even zijn Oorsprong kan aanraken.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten