De grote stilte

De Nederlandse cultuurfilosoof Ton Lemaire schreef in het boeddhistische tijdschrift Vorm & Leegte (zomer 2007): “De plaats waar men zich terugtrekt om stilte te vinden, kan zowel buiten zijn gelegen als binnenshuis. Hij kan zich bevinden in een kloostercel, in een kerk of kapel of in een hoekje van je huis. Maar hij kan ook ergens in de natuur zijn: op een heuvel of berg, in een vallei, in een bos of onder een grote alleenstaande boom. De stilte en schoonheid van de natuur zijn heel geschikt om de ziel en geest in een toestand van innerlijke rust te brengen. Maar zelfs daar, in een ideale omgeving, is het bereiken van de stilte in jezelf nog moeilijk. Het vereist immers het tot zwijgen brengen van het onophoudelijke geroezemoes van onze gedachten en woorden, die als vogels rondfladderen en in ons rondspringen als aapjes op de takken van een boom. Pas wanneer al deze stemmen die de aandacht afleiden en de concentratie verstoren stil worden, kan met geluidloze stem de ware stilte tot ons gaan spreken. Pas dan, in de volheid van de leegte, vernemen wij de verborgen stroom van het leven, de oerbron van het zijn waarvan we zelf deel uit maken. Door zo in te keren tot de stilte in onszelf vinden we de grote stilte terug.”