Sinds ik in oktober 2009 met vervroegd pensioen ben gegaan, glijden de dagen zachtjes voorbij. Zij rijgen zich aaneen in onvoorziene vormen. De oude patronen van een werkende man, een pensioenadviseur, een boekenschrijver, een spirituele zoeker, een zanger vervagen gaandeweg. Voor mij ligt het witte sneeuwlandschap. Mijn achterliggende voetstappen worden opgevuld door de gestaag neerdwarrelende sneeuwvlokken. Wat overblijft is dit moment. Van moment tot moment.
De Japanse term voor monnik is 'unsui'. Dat betekent letterlijk 'water en wolk'. De zenleraar Niko Tydeman legde de symbolische betekenis ervan eens zo uit: “Zoals water vrijelijk stroomt en zichzelf nergens een dam opwerpt, zoals wolken ongehinderd voortdrijven en zichzelf nooit in de lucht vastzetten, zo beoefent een zenmonnik een leven van onthechting, zonder zichzelf te binden, zonder vaste grond, zonder zich in de geest te vestigen”.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten